Yargıtay 2. HD. 2022/5795 E., 2022/7854 K.
\”İçtihat Metni\”
MAHKEMESİ : Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı kadın tarafından davanın kabulü, kusur belirlemesi, hükmedilen maddi tazminat yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı kadının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Davacı erkek tarafından açılan Türk Medeni Kanunu\’nun 166/1 maddesine dayalı evlilik birliğinin temelinden sarsılması hukuki nedenine dayalı boşanma davasının yapılan yargılaması sonunda ilk derece mahkemesince; davalı kadının yemek yapmadığı, ailesinin evine gittikten sonra bir daha ortak konuta dönmediği ve evlilik birliğinin devamına yönelik bir çabasının olmadığı gerekçesi ile davalı kadın tam kusurlu kabul edilerek davanın kabulüne ve tarafların boşanmalarına, davacı erkek lehine maddi tazminata hükmedilmiştir. Verilen karara karşı, davalı kadın tarafından istinaf kanun yoluna başvurulması üzerine bölge adliye mahkemesince esastan ret kararı verilmiştir. Karar davalı kadın tarafından temyiz edilmiştir.
İlk derece mahkemesince boşanmaya sebep olan olaylarda davalı kadın tam kusurlu kabul edilerek davanın kabulüne karar verilmiş ise de; yapılan yargılama ve toplanan delillerden davacı erkeğin “müşterek konutun manevi bağımsızlığını sağlamadığı” ve “müşterek konutun ihtiyaçlarını gereği gibi karşılamayarak birlik görevlerini ihmal ettiği” anlaşılmakta olup bu vakıaların davacı erkeğe kusur olarak yüklenmesi gerekir. Bu durumda, ilk derece mahkemesince kabul edilen ve gerçekleşen kusurlu davranışlar da değerlendirildiğinde tarafların eşit kusurlu olduğunun kabulü gerekir. Hal böyle iken mahkemece bu husus gözetilmeden davalı kadının tam kusurlu olduğunun kabulü doğru olmamış ve bozmayı gerektirmiştir
3-Yukarıda 2. bentte açıklandığı üzere boşanmaya sebebiyet veren vakıalarda taraflar eşit kusurludur. Boşanmaya sebep olan olaylarda eşit kusurlu eş yararına maddi tazminata karar verilemez. Davacı erkek yararına Türk Medeni Kanunu\’nun 174/1 madde koşulları oluşmamıştır. O halde davalı erkeğin maddi tazminat talebinin reddine karar verilmesi gerekirken, yanılgılı kusur belirlemesi sonucu yazılı şekilde hüküm kurulması doğru olmamış ve bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 2. ve 3. bentlerde gösterilen sebeple bölge adliye mahkemesi kararının KALDIRILMASINA, ilk derece mahkemesinin kararının BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine, oy birliğiyle karar verildi. 10.10.2022 (Pzt.)
Yargıtay 2. HD. 2022/5592 E., 2022/8245 K.
\”İçtihat Metni\”
MAHKEMESİ : Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı-davacı kadın tarafından kusur belirlemesi, yoksulluk nafakasının reddi, erkek lehine hükmedilen tazminatlar, kendi tazminat taleplerinin reddi yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı-davacı kadının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-İlk derece mahkemesinin 17.09.2021 tarihli kararıyla taraflar eşit kusurlu bulunarak karşılıklı boşanma davalarının kabulüyle tarafların boşanmalarına ve davalı-davacı kadın yararına tedbir ve yoksulluk nafakasına, tarafların tazminat taleplerinin reddine karar verilmiştir. Anılan karar, davacı-davalı erkek tarafından kusur belirlemesi, yoksulluk nafakası ve tazminat taleplerinin reddi yönünden, davalı-davacı kadın tarafından ise kusur belirlemesi ve tazminat taleplerinin reddi yönünden istinaf edilmiş, bölge adliye mahkemesince erkeğin eşine devamlılık arzeder şekilde fiziksel şiddet uyguladığı, erkek hakkında mahkemece verilen uzaklaştırma kararı döneminde müşterek konutta kalan kadının başka bir erkeği konuta alarak sadakat yükümlülüğünü ihlal ettiği gibi kadının eşine hakaret içeren sözler söylediği kabul edilerek davacı-davalı erkeğin az, davalı-davacı kadının ağır kusurlu olduğuna, kadının yoksulluk nafakasının reddine, erkek yararına maddi ve manevi tazminata karar verilmiştir. İlk derece mahkemesince kadına, hakaret vakıası kusur olarak yüklenmişse de toplanan delillerden, kadına kusur olarak yüklenilen eşine hakaret vakıasının dava tarihinden 7-8 ay öncesine ait olduğu, bu eylemden sonra evlilik birliğinin devam ettiği, bu vakıanın erkek tarafından affedildiği veya en azından hoşgörü ile karşılandığı ve kadına kusur olarak yüklenemeyeceği ancak mahkemece kabul edilen ve gerçekleşen diğer kusurlu davranışlara göre boşanmaya sebebiyet veren olaylarda tarafların eşit kusurlu olduğunun kabulü gerekir. Hal böyle iken mahkemece bu husus gözetilmeden davalı-davacı kadının ağır kusurlu olduğunun kabulü doğru olmamış ve bozmayı gerektirmiştir.
3-Yukarıda 2. bentte açıklandığı üzere boşanmaya sebebiyet veren vakıalarda taraflar eşit kusurludur. Boşanmaya sebep olan olaylarda eşit kusurlu eş yararına maddi ve manevi tazminata karar verilemez. Erkek yararına Türk Medeni Kanunu\’ nun 174/1-2. maddesi koşulları oluşmamıştır. O halde davacı-davalı erkeğin maddi ve manevi tazminat taleplerinin reddine karar vermek gerekirken, hatalı kusur belirlemesinin sonucu olarak yazılı şekilde hüküm kurulması doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
4-Davalı-davacı kadının çalışmadığı, boşanmakla yoksulluğa düşeceği anlaşılmaktadır. Türk Medeni Kanunu\’nun 175. madde koşulları kadın yararına oluşmuştur. Davalı-davacı kadının ağır kusurlu olduğu gerekçesiyle yoksulluk nafakası talebinin reddi doğru olmayıp bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 2., 3. ve 4. bentlerde gösterilen sebeplerle bölge adliye mahkemesi kararının BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine, oy birliğiyle karar verildi. 17.10.2022 (Pzt.)
