Yargıtay 2. HD. 2018/8002 E., 2019/6181 K.
\”İçtihat Metni\”
MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı-karşı davacı kadın tarafından; manevi tazminat miktarı ve maddi tazminat yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Taraflarca karşılıklı boşanma istemli açılan davada, Edirne Aile Mahkemesinin 21.02.2017 tarihli kararı ile davaların kabulüne ve davacı-karşı davalı erkeğin ağır kusurundan bahisle davalı-karşı davacı kadın lehine maddi ve manevi tazminata hükmedilmiş, verilen karar, erkek tarafından; kusur belirlemesi ve tazminatlar yönünden, kadın tarafından; tazminat miktarları yönünden istinaf edilmiştir. Bölge adliye mahkemesince dosya üzerinden yapılan inceleme sonucunda, erkeğin maddi tazminata ilişkin itirazı ve kadının manevi tazminat miktarına ilişkin itirazı kabul edilmekle, tarafların sair itirazları esastan reddedilmiş, istinaf kararı davalı-karşı davacı kadın tarafından temyiz edilmiştir.
Bölge adliye mahkemesi gerekçeli kararında her ne kadar davalı-karşı davacı kadının maddi tazminat talebinin TMK 174/1 maddesi anlamında boşanmanın feri niteliğinde olmayan ve Borçlar Kanunundan kaynaklanan alacak talebi olduğundan bahisle, davanın yeniden görülmesi için kesin olmak suretiyle ilk derece mahkemesine gönderilmesine karar verilmiş ise de; öncelikle bölge adliye mahkemesi kararlarının maddi tazminat talebinin nitelendirilmesine ilişkin kararı HMK 353-l/a-6 kapsamında bir karar olmayıp, bu itibarla kesin nitelikte değildir.
Temyiz yolu açık olan bu talebe ilişkin temyiz incelemesine gelince; Türk Medeni Kanunu\’nun 174/1. maddesi \”mevcut veya beklenen menfaatleri boşanma yüzünden zedelenen kusursuz veya daha az kusurlu tarafın, kusurlu olan diğer taraftan uygun bir maddi tazminat isteyebileceğini\” hükme bağlamıştır. Davalı-karşı davacı kadın \”Acil yapılan evlilik masraflarında kullanılmak üzere çeşitli bankalardan kredi çekmek zorunda kaldığından bahisle bu yüzden maddi zarara uğradığını\” ileri sürdüğüne göre, bu hal\” mevcut menfaatin zedelenmesi\” anlamında olup maddi tazminat isteği Türk Medeni Kanunu\’nun 174/1. maddesi kapsamındadır. Öyleyse maddi tazminat talebinin esasıyla ilgili toplanan deliller çerçevesinde bir karar verilmesi gerekirken, bu talep yönünden \”Davanın yeniden görülmesi için dosyanın ilk derece mahkemesine gönderilmesine\” kararı verilmesi doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davalı-karşı davacı kadın yararına takdir edilen manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu\’nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanununun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 1. ve 2. bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 16.05.2019 (Prş.)
