Yargıtay, öldürülen sahipli köpekler için önceden beri maddi tazminat taleplerinin kabul edilmesi gerektiği görüşündeyken, ev hayvanlarının kişinin yakını sayılamayacağı gerekçesiyle manevi tazminat taleplerinin reddedilmesi gerektiğini savunmaktaydı. Aşağıda yer alan kararla birlikte Yargıtay doğru bir adım atarak manevi tazminat açısından da içtihat değişikliğine gitmiştir.
Yargıtay 3. HD., 2016/9116 E., 2017/17111 K.
“Taraflar arasında görülen Tazminat davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı; 1996 yılından beri kendi bakım ve gözetiminde bulunan … isimli … finosu cinsi köpeğini ikametgahının bulunduğu site bahçesinde 24.01.2013 tarihinde gezintiye çıkardığı esnada, yaşları küçük iki erkek çocuğunun elinde tasmalı vaziyette koşturan davalıya ait … cinsi köpeğin çocukların elinden kurtularak müvekkilinin ve köpeğinin üzerine saldırdığını, köpeğini kurtarmak amacıyla kucağına aldığında sırtının parçalandığını gördüğünü, davalıya ait köpeği kendi köpeğinden ancak çevrede bulunan kişilerce su dökülerek ayırabildiklerini, köpeği veterinere götürmüş ise de köpeğin kan kaybından öldüğünü, davalı hakkında … 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 2013/806 esas sayılı dosyası ile cezalandırılmasına karar verildiğini iddia ederek fazlaya ilişkin dava ve talep hakları saklı kalmak kaydı ile 5.000,00 TL maddi ve 20.000,00 TL manevi tazminatın olay tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline verilmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı aşamalardaki beyanında; maddi zararın ispat edilemediğini, köpeklerin ortalama ömrünün 12-15 yıl olduğunu, yetişkinlikten öte yaşlı olarak kabul edilmesi gereken Köpek için talep edilen Tazminat miktarının fahiş olduğunu savunarak davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece; davanın kısmen kabulüne, 1.875,00 TL maddi ve 10.000,00 TL manevi olmak üzere toplam 11.875,00 TL tazminatın olay tarihi olan 24/01/2013 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya dair talebin reddine, karar verilmiş, hüküm davalı tarafça temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalının sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Kişilik hakları hukuka aykırı olarak saldırıya uğrayan kimse manevi Tazminat ödetilmesini isteyebilir. Şeye gelen zarardan dolayı kural olarak manevi zararın tazminine hükmedilmez. İstisnai durumlardan dolayı kişilik hakkının ihlali söz konusu ise manevi zarar tazmin edilir. Amaç çekilen acıyı yeterince dindirerek ve ruhsal dengeyi sağlamaktır.
Hakim, manevi tazminatın tutarını belirlerken, saldırı oluşturan eylem ve olayın özelliği yanında tarafların kusur oranını, sıfatını, işgal ettikleri makamı ve diğer sosyal ve ekonomik durumlarını da dikkate almalıdır. Tutarın belirlenmesinde her olaya göre değişebilecek özel durum ve koşulların bulunacağı da gözetilerek takdir hakkını etkileyecek nedenleri karar yerinde nesnel (objektif) olarak göstermelidir. Çünkü yasanın takdir hakkı verdiği durumlarda hakimin, hukuk ve adalete uygun karar vereceği Medeni Yasa’nın 4. maddesinde belirtilmiştir. Takdir edilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir işlevi (fonksiyonu) olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi malvarlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde, bu tazminatın sınırı, onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek tutar, var olan durumda elde edilmek istenilen doyum (tatmin) duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır.
Somut olayda; davacının 1996 yılından olay tarihi olan 24.01.2013 tarihine kadar bakımını üstlendiği köpeğinin kucağında iken, davalıya ait köpeğin saldırısına uğradığını, köpeğinin gözleri önünde ölmesini izlemek zorunda kaldığı ve kendisine saldırma eğilimi sebebiyle köpeğini kurtaramayan davacının bu olay nedeniyle psikoloğa gitmek zorunda kaldığı ve manevi yönden çöküntüye uğradığı dosya içeriği ve toplanan delillerden anlaşılmaktadır. Olayın gelişim biçimi gözetildiğinde davacı yararına manevi Tazminat takdirinde isabetsizlik bulunmamakla birlikte; tarafların ekonomik ve sosyal durumları ve olayın özelliği birlikte değerlendirildiğinde mahkemece takdir olunan 10.000,00 TL manevi Tazminat miktarının fazla olduğu sonuç ve kanaatine varılmıştır.
O halde mahkemece; öncelikle, tarafların ekonomik ve sosyal durumları, dava konusu olayın oluş biçimi ve özellikleri ile fiilin niteliği, özellikle manevi tazminatın bir zenginleşme aracı olmadığı dikkate alınmak ve yukarıda açıklanan ilkeler de gözetilmek suretiyle, hakkaniyete uygun bir miktarda manevi tazminata hükmedilmelidir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bendde açıklanan nedenle temyiz eden davalının sair temyiz itirazlarının reddine, (2) nolu bendde açıklanan nedenlerle temyiz edilen hükmün temyiz eden davalı yararına BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK’nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK’nun 440.maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 06/12/2017 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.”
